بگو و انجام بده!

آیا از اهمیت به عمل رساندن صحبت های خود اگاهید؟ ما به افراد قول هایی میدهیم و آن هارا عملی میکنیم اما درمورد پیمان هایی که با خودمان میبندیم چطور است؟ آیا همان قدر پایبند به پیمان های خودمان با خود نیز هستیم؟

اکثر افراد از اهمیت حفظ قول های خود با دیگران اگاهند. همواره سعی دارند صحبت های خود را جامه عمل بپوشانند تا در ذهن آنها فرد بدقولی تداعی نشوند. اما چرا در ارتباط با خودمان اینگونه عمل نمیکنیم؟ برای همه ما پیش امده که عهد هایی با خود بسته ایم که هیچوقت عملی نشده اند از کارهای کوچکی مثل از فردا پیاده روی را شروع میکنم تا کار های بزرگی مانند شروع کسب و کار خود که همواره در پس ذهن ما میمانند و با چاشنی عمل همراه نمیشوند.

یکی از دلایل این اتفاق آگاهی نداشتن از اهمیت تاثیر اجرایی نشدن پیمان ها است. که خب مشخصا در تاثیرات آن در طی یک شب اتفاق نمیافتد و برای همین ما ارام ارام به این تغیرات عادت میکنیم طوری که گویی از اول این چنین بوده. فرض کنید دوستی با شما صحبت میکند و یک قرار میگذارد برای ساعت هفت آن روز شما ساعت هفت به محل قرار میروید اما او نمی آید. فردا باز زنگ میزند و عذرخواهی میکند و برای ساعت هفت روز بعد مجددا یک قرار تنظیم میکند و باز حضور پیدا نمیکند. اگر این اتفاق یک هفته بطور مکرر تکرار شود آیا باز به او اعتماد دارید؟ آیا اگر برای روز هشتم باز قرار بگذارد شما حاضر خواهید شد؟ اصلا آیا باز تماس تلفن او را پاسخ میدهید؟ مسلما نه! حال نگاهی به خود بیاندازید چند بار تا به حال گفتید از این شنبه به باشگاه میروم؟ چندبار گفته اید که دیگر وقت خود را در فضای مجازی تلف نخواهید کرد اما باز فردا همان کار را ادامه داده اید؟

آیا اکنون میتوانید میزان ضربه ای که خود به خود وارد میکنید را درک کنید؟ میزان آسیبی که این عهد های عملی نشده وارد میکنند به شما بسیار بیشتر از حد تصور شماست! شاید شما فکر کنید میزان ضرری که به اعتماد به نفس شما وارد میشود مساوی است با همان یکبار عملی نشدن قول دوستتان اما اینگونه نیست. شما هر روز که بیدار شوید مغز ناخودآگاهتان میگوید شاید امروز حرفش را عملی کرد اما شما باز آن را عملی نمیکنید و در بهترین حالت آن که تنها یکبار مرور شود {که در واقعیت اینگونه نیست و صدها بار در ناخوداگاهتان تکرار میشود} شما به ازای هر صحبت عملی نشده یک خنجر به اعتماد به نفس خود وارد میکنید و به ازای هر روزی که قول هایتان عملی نشود این خنجر زدن ادامه پیدا میکند. اگر این اتفاق تداوم یابد هرچند شاید از دید بیرونی چندان آسیبی ندیده باشید اما از درون باعث نابودی شما میشود. شما برای خودتان تبدیل میشوید به آن دوست بدقولی که حاضر نبودید جواب تلفنش را بدهید اکنون چگونه میخواهید با خود زندگی کنید؟ این اتفاقات آرامش و صلح درونی شما را برهم میزند و ذهن طغیانگر شما را پر از دلیل میکند برای خود تخریبی{self sabotage} و هربار که بخواهید کاری انجام دهید آیه یاس و نامیدی برای شما میخواند برای مثال اگر بخواهید هم اینبار واقعا کاری را انجام دهید و از سر بگیرید شما را یاد تجارب قبلی میاندازد و دلسردی و نامیدی را در شما میپروراند.

اما همین مقداری که مغز من توانایی ناامید کردن من را دارد همین مقدار نیز توانمند است در انگیزه دادن و برتاباندن حس توانایی در من را دارد. اما خب چگونه باید آن وجه خوب را برانگیخت؟ ساده است تنها با انجام دادن قول هایی که به خودمان میدهیم یعنی بگو و انجام بده.

دوستی داشتم که از اعتماد به نفس خوبی برخوردار بود و با خود همیشه در صلح و آرامش بود همیشه برایم سوال بود سرچشمه این اعتماد بنفس از کجاست؟ تا زمانی که باهم به باشگاه بدنسازی رفتیم. آنجا متوجه اخلاقی در او شدم که پاسخ سوالم بود گاها به شوخی به او میگفتم این ست وزنه سنگین تری بزنیم و او میگفت: دیگر حرفی است که گفته ای و فارغ از خستگی آن زمان وزنه را اضافه میکرد برایم جالب بود هنگامی که سخنی گفته میشد گویا حتما باید انجام میشد و فارغ از هرچیزی باید عملی میشد. وقتی نگاهی به زندگی او کردم دیدم در تمامی مراحل زندگی اینگونه عمل میکند . آنگاه به سرچشمه آن عزت نفس و اعتماد به نفس رسیدم.

تمامی این حرف هارا گفتیم اما خب راه حل چیست؟ از کجا شروع کنیم و چگونه تغیر دهیم؟ برای شروع کار باید از کارها و پیمان های عقب مانده قبلی شروع کنیم. نیازی نیست تمامی قول های خود را تصمیم بگیریم در یک روز شروع کنیم ما اصلا برای آن مرحله آماده نیستیم مانند این است که بخواهیم در روز اول باشگاه وزنه ای دویست کیلوگرمی بلند کنیم نه تنها نمیتوانیم آن وزنه را بلند کنیم بلکه به خود اسیب میزنیم. باید از ساده ترین کارهای به تعویق افتاده شروع کنیم مثل خریدی که مدت ها است به تعویق میاندازیم یا شاید دیدن فردی که مدتی است او را ندیده ایم و مشتاق دیدارش هستیم. پیامی که باید بفرستیم و یا تماسی که باید بگیریم. اینجا صرف نظر از کار و سختی آن هدف ما انجام کاری است که گفته ایم. بعد از انجام این کار ها نفس راحتی خواهید کشید گویی باری را از روی دوشتان برداشته اند. حالتان بهتر خواهد شد و آرامش بیشتری خواهید داشت.

اکنون راه را باز کرده اید برای انجام کارهای بزرگتر وزنه های کوچک را بلند کردید تا برسید به وزنه سنگین تر و میتوانید آن را بلند کنید. وقتی که کارهای کوچکتر انجام شد آن آیه های یاس و ناامیدی در ذهن شما کمتر میشود و میتوانید کارهای بزرگتر را انجام دهید. اگر این راه ادامه پیدا کند در ادامه راهی که از جنگ درونی گذر میکرد به راهی سرشار از ارامش خواهید رسید.